Okablowani

Czyta się 5 minut

Skończył studia prawnicze, ale żeby nie zepsuć teorii praktyką, skupił się na pracy translatorskiej, pisaniu opowiadań („Opowiadania, które napisałem” Nisza 2016) i śpiewaniu piosenek (w zespole królduch).

Ta historia wydarzyła się, wydarza i będzie się wydarzać naprawdę. Zapewniam o tym Państwa! Tym razem było to w Ł.

Dramatis personae:

ROMKIN – opiewa elektryczność ciał

ZONON – opiewać również by chciał

ENERGIA – żona ROMKINA

SMARTFON – smartfon Zonona

SĄSIEDZI – świadkowie

SĘDZIA – na kablu

TAJEMNICZY PANOWIE – dwaj

Scena 1

Scena przedzielona ogrodzeniem na pół, w ogrodzeniu furtka. Po obu stronach domy, ten z prawej w budowie. Przed domem po lewej stoją ROMKIN i ENERGIA.

ROMKIN

Piękny dzionek, moja droga!

Wietrzyk wieje, słońce praży,

Uśmiech pełga mi po twarzy,

Nie mam na tym świecie wroga.

ENERGIA

Nic dziwnego, ukochany.

W sukurs idziesz, komu można.

Mina twoja bywa groźna,

Ale słowa!

ROMKIN

Wciąż te same:

Choćbym musiał brzęknąć trzosem,

Zawsze chętnie pomoc niosę!

Z domu w budowie wychodzi ZONON.

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj

Jarek Westermark:

Skończył studia prawnicze, ale żeby nie zepsuć teorii praktyką, skupił się na pracy translatorskiej, pisaniu opowiadań („Opowiadania, które napisałem” Nisza 2016) i śpiewaniu piosenek (w zespole królduch).

Data publikacji: 19.06.2020

Artykuł z numeru: Lato 2020

Czytaj również:

Andrzej Kula:

Z wykształcenia muzyk, z zawodu dziennikarz. W wolnych chwilach fotografuje. Uwielbia pierogi ruskie. Urodził się w 1967 r.

Globalne ocieplenie utrudnia organizację igrzysk, ale znacznie bardziej zagraża małym lokalnym klubom. Tymczasem wielki sportowy biznes wiedzie prym w klimatycznej hipokryzji.

To dobry czas dla zeszłorocznego śniegu. Jeszcze niedawno używało się tego określenia, by zaznaczyć, że coś nie ma znaczenia, nie obchodzi nas, nie ma żadnej wartości. Wraz ze wzrostem temperatury sytuacja się zmieniła. Na nie pierwszej świeżości śniegu odbyły się igrzyska w Soczi w 2014 r., ale też niezliczone zawody Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim, dowolnym, biegach i skokach. Coraz lepiej umiemy ów zeszłoroczny śnieg przechowywać, tzw. snowfarming pomaga trwać zimowym dyscyplinom oraz kurortom żyjącym z narciarzy i snowboardzistów. Ale tylko trwać.

Czytaj dalej

Czytaj również:

Ani chleba, ani igrzysk

Logowanie

Rejestracja