W tej odsłonie Gada rządzi matematyka, która jest nie tylko królową nauk, lecz także pomysłową doradczynią kultury. Szczególne miejsce w sztuce pisanej, malowanej, granej, rzeźbionej, budowanej, gwizdanej i na piasku bazgranej zajmują liczby, które od niepamiętnych czasów fascynują artystów. Pozostawiając z boku ich symbolikę, spróbuję na kilku przykładach pokazać, jak można wykorzystać liczby w utworze literackim.

Fibonagram

Ciąg Fibonacciego to ciąg liczb naturalnych określony w taki sposób, że pierwszy wyraz ciągu to 0, drugi: 1, a każdy kolejny jest sumą dwóch poprzednich. Początek wygląda tak: 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55… Czy da się stworzyć utwór literacki – lub chociaż zrozumiały tekst – który nawiązywałby do ciągu Fibonacciego? To pytanie zadał mi kolega redakcyjny z działu naukowego Łukasz Kaniewski. Sprawdziłem. Okazuje się, że nie tylko się da – wielu autorów pisało tego rodzaju teksty. Ten gatunek nazywam fibonagramem, a w jego obrębie wyodrębniam dwa podstawowe podgatunki.