Tag: poezja

Strach ma wielkie oczy w wersji różnych poetów i poetek

Sztuka + Opowieści

Doznania

Strach ma wielkie oczy w wersji różnych poetów i poetek

Wiersze o strachu.

Wszystko Będzie Dobrze

*** (nasze życie jest…)

Sztuka + Opowieści

Doznania

*** (nasze życie jest…)

W letniej „Wierszówce” o tym, że nasze życie jest obliczone na cztery psy, pisze

Piotr Grobliński

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Rok

Sztuka + Opowieści

Doznania

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Rok

W „Nowych wierszach sławnych poetów” przedstawiamy niepublikowany dotąd utwór Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.

Grzegorz Uzdański

Pegaz, gazu! – 3/2021

Sztuka + Opowieści

Doznania

Pegaz, gazu! – 3/2021

Konkretyn i sztamburak to dwa nowe gatunki poetyckie, które w swojej absurdalnej rubryce przedstawia

Marcin Orliński

Jestem huraganem

Sztuka + Opowieści

Doznania

Jestem huraganem

O Amandzie Gorman świat usłyszał podczas inauguracji Joego Bidena. Poetka domaga się zmian społecznych. Występuje i wykorzystuje nowoczesne media, by jej głos wybrzmiał jak najpełniej i odbił się szerokim echem.

Bartosz Wójcik

Haiku letnie – 3/2021

Sztuka + Opowieści

Doznania

Haiku letnie – 3/2021

Chwila letniego rozmarzenia z poezją naszych Czytelników.

Na początek mówi się „mama”

Sztuka + Opowieści

Doznania

Na początek mówi się „mama”

Utwór pochodzi z "Listów śpiewających".

Agnieszka Osiecka

Wypuszczanie ryby

Sztuka + Opowieści

Przemyślenia

Wypuszczanie ryby

Gadałyśmy kiedyś z niemiecką poetką, Anją Utler, o zakłopotaniu pojawiającym się, kiedy przychodzi nam wyjawić nowo poznanej osobie, co robimy w naszym życiu zawodowym.

Julia Fiedorczuk

Gad zapił bezę, Pegaz zdębiał, a PRZEKRÓJ zbaraniał – 2/2021

Sztuka + Opowieści

Doznania

Gad zapił bezę, Pegaz zdębiał, a PRZEKRÓJ zbaraniał – 2/2021

Dowcip ostry jak nóż fiński zawsze ma

Marcin Orliński

Artefakt Miłosza

Sztuka + Opowieści

Opowieści

Artefakt Miłosza

W wierszu Czesława Miłosza „I świeciło to miasto” podmiot liryczny mierzy się ze stratą. Ten utwór pomaga nam też oddać się solastalgii, czyli żałobie nad środowiskiem.