Podczas pandemii nauczyliśmy się, że aby przetrwać, możemy być osobno, ale jednak razem. Musimy się izolować, ale powinniśmy też sobie pomagać. Oto odbyła się, chcąc nie chcąc, nasza lekcja granic, lekcja wspólnoty, lekcja pokory. Cud wirusa.

Nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się uczestniczyć tak mocno w łańcuchu dostaw sąsiedzkich, przyjacielskich i w ogóle międzyludzkich. Na samym początku pandemii napisałam na ­Facebooku, że potrzebuję maseczek i rękawiczek, bo opiekuję się 80-letnią mamą, która nie wstaje z łóżka i jest w grupie wysokiego ryzyka. Lawina pomocy, która ruszyła w naszą stronę, była nie do ogarnięcia.