Nowy numer „Przekroju” już dostępny!
Kup tutaj
Tak cicho, że aż głośno Tak cicho, że aż głośno
Wiedza i niewiedza

Tak cicho, że aż głośno

Marcin Kozłowski
Czyta się 2 minuty
Marcin Kozłowski:
Pracował m.in. jako reporter radiowy i telewizyjny, teraz jego głównym zajęciem jest pisanie. Obecnie związany z portalem Gazeta.pl. W tekstach lubi opowiadać ludzkie historie. W chwilach wolnych od pracy stara się prowadzić zdrowy tryb życia. Kiedy czyta dobrą cudzą twórczość, słucha dobrej cudzej muzyki i ogląda dobre cudze dzieła, zdarza mu się płonąć z zazdrości.

Na co dzień tęsknimy za ciszą. Hałas otacza nas bowiem ciąg­le, nawet wtedy, gdy wydaje nam się, że w zasadzie niczego nie słyszymy.

Informacja

Twoja pula treści dostępnych bezpłatnie w tym miesiącu już się skończyła. Nie martw się! Słuchaj i czytaj bez ograniczeń – zapraszamy do prenumeraty cyfrowej, dzięki której będziesz mieć dostęp do wszystkich treści na przekroj.org. Jeśli masz już aktywną prenumeratę cyfrową, zaloguj się, by kontynuować.

Subskrybuj
Marcin Kozłowski:
Pracował m.in. jako reporter radiowy i telewizyjny, teraz jego głównym zajęciem jest pisanie. Obecnie związany z portalem Gazeta.pl. W tekstach lubi opowiadać ludzkie historie. W chwilach wolnych od pracy stara się prowadzić zdrowy tryb życia. Kiedy czyta dobrą cudzą twórczość, słucha dobrej cudzej muzyki i ogląda dobre cudze dzieła, zdarza mu się płonąć z zazdrości.
Data publikacji: 06.12.2019
Artykuł z numeru: Zima 2020

Czytaj również:

Cisza, sen trwa! Cisza, sen trwa!
i
Topor – ilustracja z archiwum, nr 1951/1982 r.
Opowieści

Cisza, sen trwa!

Roland Topor
Roland Topor:
Francuz, potomek polskich Żydów, syn malarza i rzeźbiarza Abrama Topora. Artysta wszechstronny: malarz, rysownik, scenarzysta, powieściopisarz, ilustrator, dramaturg i aktor. Mistrz czarnego humoru. Żył w latach 1938–1997. „Jaki był Roland Topor? Wzrostu żadnego. Tendencja do tycia. Oczy wybałuszone – prawie wylatujące z orbit, no i ten śmiech to prawie brak wychowania. Ubrany przeciętnie, sans recherche jak mówią Francuzi, zawsze brudne buty i wymięte spodnie, i zarost, wyrastający z zastraszającą szybkością… Jego gusta kulinarne? To już przechodzi wszelkie granice przyzwoitości! […] Przepada za kotletem schabowym z kapustą, makowcem i wszystkim, czego nie cierpi przeciętny Francuz” – wspominał jego przyjaciel, grafik Roman Cieślewicz.

Kiedy stos naukowych książek spadnie ci na głowę, wiedz, że będzie się działo. Przynajmniej w nieokiełznanej wyobraźni XX-wiecznego francuskiego mistrza groteski.

Marsjanin wpatrywał się w Krystynę Spoc trojgiem oczu: zielonym, czerwonym i migającym żółtym. Zawyła ze strachu.

Czytaj dalej