W dawnym Peru istniała społeczność, która posługiwała się wyjątkowo błędną teorią szczęścia. Pod jej wpływem Indianie wybierali życie podporządkowane wspinaniu się na wyższe szczeble drabiny społecznej: uczyli się różnych rzemiosł, gromadzili przedmioty, z każdym rokiem zjadali więcej kukurydzy. Skoro jednak ich teoria szczęścia była błędna, prędzej czy później przychodziło nieszczęście. W konsekwencji obmyślali sposoby, jak uprzykrzyć życie młodszym od siebie, czyli tym, którym zazdrościli nieutraconych jeszcze możliwości.
Jednym z takich