Fragmenty pochodzą z książki: Zofia i Kazimierz Moczarscy, Życie tak nas głupio rozłącza… Listy więzienne 1946–1956 w opracowaniu Anny Machcewicz, Biblioteka „Więzi”, Warszawa.
Sztum, 1 grudnia 1955 r.
Kochani moi!
[…]
Poza powolnym, siłą rzeczy, obrotem nawet najbardziej bystro biegnącej rozmowy, toczy się we mnie w czasie widzenia błyskawiczna lawina postrzegań i kojarzeń, rodzących szereg
Są tu piekarnia, fryzjer, farma z ekologiczną żywnością, a nawet plac zabaw dla dzieci przychodzących w odwiedziny. Osadzeni mogą zakładać własne firmy, a niektórzy mają nawet prawo wychodzić na zewnątrz. Tak wygląda najbardziej progresywne więzienie w Urugwaju.
Przede mną zaledwie dwie wieżyczki. Puste. Wojskowi stoją tylko na tych przy murze, który bardziej przypomina betonowy płot. Jedyni policjanci, których mijam, opierają się znudzeni o samochód. Policjantów jest 10. Więźniów – ponad 600.
