Tag: film

Czas na zmianę przyzwyczajeń żywieniowych – rozmowa z Enrikiem Parentim

Świat + Ludzie

Ziemia

Czas na zmianę przyzwyczajeń żywieniowych – rozmowa z Enrikiem Parentim

Cały świat dąży do zwiększenia konsumpcji mięsa. Różnicę robi tutaj prawie 1,5 mld Chińczyków, wielu spośród nich staje się coraz zamożniejszymi i domaga się dostępu do mięsnych dóbr. Na chwilę obecną nie osiągają jeszcze naszych standardów – w Europie jedna osoba konsumuje rocznie 80–90 kg mięsa, w Chinach jest to 35 kg na osobę. Jeśli osiągną nasz poziom, będzie to poważny problem – twierdzi Enrico Parenti, reżyser filmu „Sojalizm”, z którym rozmawia

Filmowy dziennik z podróży

Sztuka + Opowieści

Przemyślenia

Filmowy dziennik z podróży

Biali, czarni, brązowi, żółci, bezzębni i w okularach, łysi i potargani, matki, ojcowie, dzieci i starcy, kolejni kierowcy zatrzymywanych kciukiem samochodów – wszyscy ci napotkani ludzie najzwyczajniej w świecie uśmiechają się. Wtedy przypomniał mi się tytuł, tak koszmarnie spolszczony w programie Millennium Docs Against Gravity. O filmie „Daleka podróż za jeden uśmiech” pisze

Anna Wyrwik

Europa stopniowo zmienia kolor – rozmowa z Jackiem Borcuchem

Sztuka + Opowieści

Przemyślenia

Europa stopniowo zmienia kolor – rozmowa z Jackiem Borcuchem

Czuję się znużony męskością. Nasz głos nie jest wcale ważniejszy od głosu kobiet. Mój film to rewers rzeczywistości, opowieść o kobietach, które są silne, odważne, wolne, głodne życia, pełniej go doświadczają. Stają się nadzieją dla świata – wyjaśnia Jacek Borcuch, reżyser i scenarzysta filmu „Słodki koniec dnia”, z którym rozmawia

Sztuka + Opowieści

Opowieści

Pika, pika

Tuż przed światową premierą filmu „Pokémon: Detektyw Pikachu” w reżyserii Roba Lettermana doszło do „wycieku” jego „pirackiej wersji” na YouTubie. Wydawało się, że mamy do czynienia z promocyjnym koszmarem – w rzeczywistości był to promocyjny majstersztyk. Specom od marketingu udało się nie tylko zareklamować film i zagrać na nosie niecierpliwym fanom, ale też uchwycić sedno pokemonowego fenomenu. Pisze

Jakub Popielecki

Cannes 2019: W dobrym kierunku

Sztuka + Opowieści

Przemyślenia

Cannes 2019: W dobrym kierunku

Subiektywne zestawienie filmów z tegorocznej edycji festiwalu w Cannes, o których jeszcze nie pisaliśmy, które wyparliśmy z pamięci i które błysnęły, zagrały wyśmienicie i ocalały w procesie selekcji, prezentuje

Nic. Nie ma. Nuda.

Sztuka + Opowieści

Opowieści

Nic. Nie ma. Nuda.

Gratulujemy Mariuszowi Szczygłowi zdobycia Nagrody Literackiej „Nike" 2019 i przypominamy tekst m.in. o jego nagrodzonej książce „Nie ma".

Jan Pelczar

„Robi swoje i nic innym do tego”*

Sztuka + Opowieści

Przemyślenia

„Robi swoje i nic innym do tego”*

Spokojny, toskański klimat pełen wina, drewna i zieleni z muzyką Daniela Blooma sprawia, że film Jacka Borcucha w tle sobie przepływa, ale na pierwszym i drugim planie wybuchają kolejne pytania o Europę, o tę Europę, po której łąkach biegają pijani winem i dyskutujący o ideach i poezji Europejczycy, jeżdżą sobie kabrioletami po jej pagórkach, zamożni i szczęśliwi jak nigdy, a na jej obrzeżach budują ogrodzone obozy dla uchodźców. Pisze

Anna Wyrwik

Emeryci na traktory

Sztuka + Opowieści

Przemyślenia

Emeryci na traktory

„Symfonia Fabryki Ursus” jest przede wszystkim opowieścią o zarządzaniu przeszłością. W Polsce wspólnoty buduje się zazwyczaj na jakichś klęskach, na depresjach, na dezaprobatach. Reżyserka Jaśmina Wójcik proponuje tymczasem, by poszukać pozytywnych doświadczeń, a potem wynieść je na piedestał. Recenzuje

Jakub Popielecki

Cannes 2019: Opowieść na wagę złota

Sztuka + Opowieści

Opowieści

Cannes 2019: Opowieść na wagę złota

Tilda Swinton ścinająca głowy żywym trupom, Udo Kier polujący na Bogu ducha winnych Brazylijczyków. Jakby tego było mało – łebki z francuskiego blokowiska, uzbrojone w butelki z benzyną i kamienie, sir Elton John w odrzutowych butach. Poznajcie bohaterów pierwszego tygodnia festiwalu w Cannes.

Palcami po piasku

Sztuka + Opowieści

Przemyślenia

Palcami po piasku

Aż trudno uwierzyć, że artystka, która przez blisko pół wieku tworzyła kanon światowej animacji, była nominowana do Oscara i nagród Brytyjskiej Akademii Filmowej, wciąż żyje w cieniu. Jak to możliwe, że o Caroline Leaf nie piszą podręczniki i encyklopedie? Zastanawia się